Kopuła, witraże, chór
Katedra Santa Maria del Fiore
44 witraże katedry stanowią najbardziej monumentalny program sztuki szklarskiej we Włoszech w XIV i XV wieku. Przedstawiają świętych ze Starego i Nowego Testamentu (w nawie i transepcie) oraz sceny z życia Chrystusa i Marii (w oczach bębna). Na liście autorów znajdują się największe nazwiska wczesnorenesansowej sztuki florenckiej: Donatello, Ghiberti, Paolo Uccello, Andrea del Castagno.
44 witraże katedry stanowią najbardziej monumentalny program sztuki szklarskiej we Włoszech w XIV i XV wieku. Przedstawiają świętych ze Starego i Nowego Testamentu (w nawie i transepcie) oraz sceny z życia Chrystusa i Marii (w oczach bębna). Na liście autorów znajdują się największe nazwiska wczesnorenesansowej sztuki florenckiej: Donatello, Ghiberti, Paolo Uccello, Andrea del Castagno.
Najważniejszym punktem jest obszar pod kopułą, ograniczony chórem i ołtarzem głównym.
Dekorację kopuły, którą Brunelleschi (według starożytnych źródeł) wymyślił jako mozaikę, namalowali freskami w latach 1572-1579 Giorgio Vasari i Federico Zuccari. Temat ikonograficzny jest ten sam, który znajdujemy w Baptysterium: Sąd Ostateczny. W centralnej części dominuje bowiem postać Chrystusa Zmartwychwstałego, Sędziego żywych i umarłych.
Freski w kopule przeszły globalną renowację w latach 1978-1994.
Schemat fresków w kopule Santa Maria del Fiore
A) 24 Starszych Apokalipsy. 4 B) Chóry anielskie z instrumentami Męki Pańskiej C) Chrystus, Maryja i Święci D) Cnoty, błogosławieństwa, dary Ducha Świętego E) Przywary i piekło
F) Szklenie bębna:
1) Donatello, Koronacja Dziewicy. 2) Paolo Uccello, Zmartwychwstanie Chrystusa. 3) Andrea del Castagno, Złożenie Chrystusa. 4) Paolo Uccello, Narodzenie Chrystusa. 5) Paolo Uccello, Zwiastowanie Maryi (witraż). 6) Lorenzo Ghiberti, Ofiarowanie Chrystusa w świątyni. 7) Lorenzo Ghiberti, Modlitwa Chrystusa w Ogrodzie. 8) Lorenzo Ghiberti, Wniebowstąpienie Chrystusa.
Ze starożytnego chóru, pierwotnie ozdobionego nadbudową z kolumnami i architrawami, dziś pozostał tylko mur oporowy z przedstawieniami proroków wyrzeźbionymi przez Bandinellego i jego współpracowników.
Od 1973 r. ołtarz znajduje się wewnątrz, przodem do zgromadzenia, zgodnie z reformą liturgiczną Soboru Watykańskiego II. Pośrodku chóru znajduje się „katedra” (katedra biskupia), od której wywodzi się nazwa „katedra” przypisywana kościołowi, w którym celebruje biskup.
Chrystus z dużym krucyfiksem za krzesłem jest autorstwa Benedetto da Maiano (ok. 1495-97).
Za chórem znajduje się zakrystia „delle Messe” lub „dei Canonici”: pomieszczenie ozdobione intarsjowanymi drewnianymi panelami, wykonanymi przez mistrzów florenckich z XV wieku i odrestaurowanymi po powodzi w 400 r. Tutaj przechowywane są szaty liturgiczne, księgi i wyposażenie sakralne używany do nabożeństwa. Na zewnątrz, nad drzwiami, dominuje Zmartwychwstanie Chrystusa, autorstwa Luca Della Robbia, z glazurowanej terakoty.
FLORENTYŃSKA ROZDZIAŁ METROPOLITYCZNY
